Dnia 17 grudnia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wydał wyrok w sprawie o sygn. akt IV SA/Wr 390/15. W uzasadnieniu przedmiotowego wyroku Sąd rozpatrywał kwestię elementów koniecznych decyzji administracyjnej, a dokładniej rozstrzygnięcia. W tym miejscu pominąć należy opis stanu faktycznego sprawy, który nie odnosi się w żadnym miejscu do rozpatrywanego problemu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu potwierdził ugruntowane stanowisko orzecznictwa i doktryny wskazujące na cztery elementy konieczne decyzji administracyjnej, tj. oznaczenie organu administracji publicznej wydającego akt, wskazanie adresata aktu, rozstrzygnięcie o istocie sprawy oraz podpis osoby reprezentującej organ administracji. Jednym z elementów koniecznych pozostaje rozstrzygnięcie, które „stanowi kwintesencję decyzji jako aktu stosowania prawa, gdyż wyraża rezultat stosowania przez organ normy prawa materialnego do określonego przypadku, w kontekście konkretnych okoliczności faktycznych, wynikających ze zgromadzonego w danej sprawie materiału dowodowego.”

Analizowana przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu decyzja administracyjna nie zawierała rozstrzygnięcia jako wyodrębnionego składnika decyzji. Sąd podkreślił co prawda, że stanowisko organu wynika z treści uzasadnienia wydanej decyzji, jednak nie spełnia to wymogów określonych w art. 107 § 1 KPA. Sąd wskazał, że: „Nie jest obojętne, w którym miejscu dokumentu przy redagowaniu decyzji administracyjnej powinno znaleźć się jej rozstrzygnięcie (osnowa, sentencja), a więc wypowiedź organu o prawach i obowiązkach strony (stron). Wymogu z art. 107 § 1 KPA w części dotyczącej obowiązku zawarcia w decyzji rozstrzygnięcia o istocie sprawy, nie spełnia odwołanie się do treści uzasadnienia decyzji, nie jest bowiem dopuszczalne rozstrzyganie o uprawnieniach lub obowiązkach strony w uzasadnieniu podjętego aktu z pominięciem samego rozstrzygnięcia jako istotnego elementu treści decyzji. Natomiast brak rozstrzygnięcia nie pozwala na uznanie danego aktu (pisma) za decyzję administracyjną.”

Stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu należy podzielić w całej rozciągłości. Akt niezawierający rozstrzygnięcia nie może zostać uznany za decyzję administracyjną. Fakt możliwości wyinterpretowania rozstrzygnięcia z innych części decyzji nie konwaliduje przedmiotowej wady. Nie można dopuścić do sytuacji, w której adresat decyzji odtwarza rozstrzygnięcie organu.

Odrębną kwestią pozostaje prawidłowość orzeczenia wydanego przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu. W sentencji wyroku Sąd orzekł o uchyleniu zaskarżonej decyzji administracyjnej. Dokonując takiego działania Sąd podważył niejako własne stanowisko. Skoro przedmiotowy akt nie zawierał rozstrzygnięcia, w ogóle nie był on decyzją administracyjną a jedynie pismem organu. Sprawa administracyjna nie została więc załatwiona, zaś postępowanie administracyjne znajduje się w toku. Z drugiej strony z trudem można wskazać alternatywę dla orzeczenia wydanego przez Sąd. Prawidłowym działaniem byłoby umorzenie postępowania jako bezprzedmiotowego, ze wskazaniem w uzasadnieniu wyroku na przyczyny takiego działania. Należy jednak podkreślić, że art. 161 § 1 pkt 3 PPSA odnosi się do bezprzedmiotowości, która powstała w toku postępowania, nie ma zaś charakteru pierwotnego. W takiej sytuacji rozważyć więc należałoby także możliwość odrzucenia skargi na mocy art. 58 § 1 PPSA, co jednak także nie odpowiada treści przedmiotowych przepisów.

Z praktycznego punktu widzenia rozstrzygnięcie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu uznać więc należy za najpełniej chroniące skarżącego.